Το βαμβακερό καλέντερ αποτελείται από τουλάχιστον έναν θερμαινόμενο κύλινδρο (με διαθερμικό λάδι ή ατμό) και κυλίνδρους που μπορούν να περιστρέφονται με μεταβλητές και διαφορετικές ταχύτητες.
Η εμφάνιση που προκύπτει στο ύφασμα εξαρτάται από το υλικό (συνθετικό, βαμβάκι, χαρτί κ.λπ.) που καλύπτει τους κυλίνδρους που συνεργάζονται με τον κύλινδρο από ανορθωμένο σκληρυμένο χάλυβα ή σε ζεύγη μεταξύ τους.
Σε μια διαδικασία καλαντάρισμα τριών ρολών, το ύφασμα, συσκευασμένο σε μεγάλα ρολά ή διπλωμένο σε παλέτες, τοποθετημένο στο μπροστινό κέντρο της μηχανής, περνά:
μέσω ενός εντατήρα υφάσματος (βλ. σχήμα Α, σημείο 1), από έναν ανιχνευτή μετάλλων (εικ. Α, 2) που, αν εντοπίσει μεταλλικά στοιχεία στο ύφασμα, σταματά τη μηχανή, ανάμεσα σε κυλίνδρους επιστροφής, έναν άλλο εντατήρα (εικ. Α, 3) και σε έναν σταθερό διαστολέα (εικ. Α, 4).
Στη συνέχεια, το ύφασμα φτάνει στην ομάδα καλαντέρ η οποία αποτελείται από έναν κεντρικό θερμαινόμενο κύλινδρο χάλυβα (εικ. A, 5), έναν κάτω κύλινδρο (εικ. A, 6) και έναν επάνω (εικ. A, 7), καλυμμένοι και οι δύο με διαφορετικά υλικά ανάλογα με το αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί στο ύφασμα.
Ο κάτω και ο πάνω κύλινδρος ελέγχονται ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, έτσι ώστε κατά τη διαδρομή του το ύφασμα να μπορεί να υποβληθεί σε δύο διαφορετικές πιέσεις στον κεντρικό κύλινδρο.
Στη συνέχεια, το ύφασμα συλλέγεται σε ένα μεγάλο ρολό (εικ. A, 8), αλλά ορισμένες μηχανές είναι επίσης εξοπλισμένες με συσκευή αναδίπλωσης.