واحد پیرایش (شکل B) که مهمترین بخش دستگاه پیرایش است شامل موارد زیر است:
یک استوانه پیرایش گردان (شکل های A و B، 8 و شکل 8، جزئیات)، به نام نر، که بسته به
با قطر خود، می تواند از 16 تا 32 تیغه مارپیچ از فولاد سکوریت شده را در خود جای دهد.
آن پیچ;
یک تیغه قابل تنظیم به نام چاقو (شکل B، 9 و شکل 9، جزئیات)، به اندازه طول سیلندر و مسدود شده
روی تکیه گاه مناسب (شکل B، 10).
تیغه های مارپیچ سیلندر برشی در تماس با تیغه ثابت زیرین (چاقو) ایجاد می کنند.
یک نقطه برش خز متضاد. هنگامی که سیلندر پیرایش یک دور کامل کرد، تیغه
به مارپیچ که به آن ثابت شده است، شمع را از یک سمت به سمت دیگر برید. تیغه های حلزونی می توانند باشند
روی سیلندر از راست به چپ یا بالعکس پیچیده می شود. در تریمرهای چند سیلندر جهت پروانه ها
برای جلوگیری از انحراف قطعه و تثبیت آن در مرکز، متناوب می شود.
فازی که با پیرایش تولید می شود توسط یک جاروبرقی پاک می شود (شکل A، 12).
یک بالابر پنوماتیکی (شکل A، 11) در گذرگاه انتهای دوخت دخالت می کند.
علاوه بر مخلوط کن مخملی و واحدهای برش، موارد زیر وجود دارد:
برس های پوشیده شده با موی اسب (شکل A, 13); به خصوص مهم است که قبل از گروه قرار می گیرد
قیچی که در سمت عقب عمل می کند، هر گونه نخ یا الیاف را از سطح پارچه جدا می کند.
حسگرها که بلند کردن سیلندرها را هنگام عبور دوخت گسترده فعال می کنند.
یک نمد ضخیم آغشته به روغن مخصوصی که روی سیلندر برش قرار دارد، که رزوه های مارپیچ و تیغه ثابت را برای مدت طولانی تری کارآمد نگه می دارد.
یک سری سیلندر محرک که قطعات را به پخش کننده می برد.
تنظیمات ماشین اصلاح می تواند شامل موارد زیر باشد: 1) دستگاه تک. 2) ماشین آلات بیشتر در خط؛ 3)
ماشین‌هایی که بر روی یک زنجیره پردازش متفاوت قرار گرفته‌اند (به عنوان مثال بالا بردن و برش).